Wyjeżdżasz z dzieckiem do kraju tropikalnego? Zobacz, które szczepienia są konieczne

Wakacje, to czas podróży. Bliskich i całkiem dalekich. Egzotyczne kraje kuszą poznawaniem innej fauny i flory, kultury, czy odpoczynkiem na rajskiej plaży nad ciepłym morzem. To ostatnie kusi nas najbardziej, jeśli podróżujemy z małymi dziećmi. Jednak poza kremami z filtrami i probiotykami powinniśmy jeszcze zadbać o odporność organizmu na zarażenie się wirusami i bakteriami wywołującymi groźne choroby. Zobacz, przed wyjazdem w które rejony świata, warto zadbać o szczepienia profilaktyczne. Czasem okazuje się, że bez profilaktycznych szczepień nie zostaniesz wpuszczony do wybranego przez siebie kraju.

Szczepienia profilaktyczne dla podróżnych

O tym czy szczepienia są wymagane w danym kraju najczęściej dowiesz się już w biurze podróży. Jednak jeśli wyjazdy dla swojej rodziny organizujesz samodzielnie, lepiej porozmawiać z lekarzem rodzinnym lub poszukać informacji na stronach internetowych urzędów zajmujących się zdrowiem lub sprawami zagranicznymi. Inną ważną sprawą, jest to, że niektóre szczepienia należy zacząć robić wcześniej niż miesiąc przed wyjazdem. Zawsze warto powiedzieć lekarzowi rodzinnemu o planowanej egzotycznej podróży, który zaproponuje twojej rodzinie właściwe szczepienia oraz ich kolejność, jeśli region do którego się udajecie tego wymaga.

>>> Czytaj też: Komary: czy ukąszeń komarów trzeba się bać? Plaga komarów w Polsce

Choroby tropikalne, których możesz uniknąć szczepiąc się przed wyjazdem

• Żółta gorączka - wywołuje ją wirus. Jest chorobą o potencjalnie śmiertelnym przebiegu. Występuje w Afryce subsaharyjskiej oraz tropikalnych obszarach Ameryki Południowej. Wirusy żółtej gorączki roznoszą komary Aedes, Haemagogus, Sabethes. Zapobiegać chorobie można jedynie poprzez szczepienie, polegające na podskórnym lub domięśniowym podaniu jednej dawki żywej atenuowanej szczepionki. Okres ochronny trwa 10 lat, w razie konieczności szczepienie należy powtórzyć. Szczepienie przeciwko żółtej gorączce objęte jest regulacja,mi Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych WHO i jest obowiązkowe przy wyjazdach do kilkunastu krajów afrykańskich i do go Gujany Francuskiej. \

• Dur brzuszny - jest to ciężka choroba bakteryjna przenoszona drogą pokarmową. Źródłem zakażenia mogą być nieumyte ręce skażone bakteriami Salmonella typhi, pokarmy, woda, nosiciel i osoba chora. Szczepienie zabezpieczające polega na podaniu jednej dawki, która zabezpiecza organizm przed zachorowaniem przez 3 do 5 lat.

• Wirusowe zapalenie wątroby typu A – żółtaczka pokarmowa - należy do tzw. chorób brudnych rąk. Jest poważnym zagrożeniem dla podróżujących do krajów, w których panuje klimat ciepły i tropikalny. Ryzyko zakażenia wynosi 3% dla osób nieuodpornionych. Zabezpieczenie polega na podaniu dwóch dawek szczepionki odstępie 6-12 miesięcy. Jeśli ktoś nie by wcześniej zaszczepiony przeciwko żółtaczce typu B otrzymają inny preparat, działający zarówno żółtaczce wszczepiennej i pokarmowej. Wówczas konieczne są 3 dawki odpowiedniego preparatu. Według schematu 0-1-6 miesięcy.

• Błonica, tężec i polio - szczepienia przeciwko tym chorobom są zalecane obligatoryjnie według Programu Szczepień Ochronnych obowiązujących wszystkich do 19. roku życia. Jeśli minęło 8-10 lat od ostatniego szczepienia, przed wyjazdem do kraju w którym istnieje zagrożenie na zachorowanie na jedna z tych trzech chorób, zaleca się podanie jednej dawki przypominającej.

• Wścieklizna - jest groźną chorobą prowadzącą do śmierci człowieka. Istnieje wścieklizna leśna i miejska (źródłem zarażenia są psy i koty). Zagrożenie stanowią także nietoperze – zwłaszcza w jaskiniach w Ameryce Łacińskiej. Ocenia się, że 90 % zachorowań pojawia się w krajach o klimacie subtropikalnym i tropikalnym, gdzie występuje właśnie wścieklizna miejska. Można jej zapobiegać poprzez szczepienia, składające się z trzech dawek podstawowych, podawanych w trybie 0-7-28 lub 0-7-21 dni. Podanie dawki przypominającej po roku lub 2-5 lat – w zależności od rodzaju szczepionki, przedłuży odporność na wiele lat. Szczepienie przeciwko wściekliźnie zalecane jest osobom, które uprawiają penetrowanie jaskiń.

• Choroby wywołane przez meningokoki - zakażenia wywołane przez meningokoki mogą prowadzić do posocznicy (sepsy) oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz mózgu. Często źródłem zakażenia są osoby chore lub nosiciele, u których nie występują żadne objawy, a nosicielstwo jest powszechne. Trwałymi powikłani choroby wywołanej przez meningokoki mogą być upośledzenie słuchu z głuchotą, ubytki neurologiczne, padaczka, uszkodzenia stawów i kości, niewydolność nerek czy amputacja kończyn. Zapadalność na chorobę meningokową w Polsce szacuje się na 0,7 na 100 tys. osób, w krajach azjatyckich 25 na 100 tys., a w Afryce w czasie epidemii nawet do 1000 na 100 tys. Zakażeniom można zapobiec poprzez podanie czterowalentnej, skoniugowanej szczepionki ACWY osobom podróżującym. Jedna dawka daje odporność na co najmniej 5 lat. Krajem, który uzależnia wydanie wizy wjazdowej od ważnego szczepienia przeciwko meningokokom jest Królestwo Arabii Saudyjskiej.

• Cholera - to groźna choroba bakteryjna szerząca się epidemicznie. Od 2000 roku notuje się wzrost zachorowań Ostatnio pojawiły się epidemie w Zimbabwe, Gwinei Bissau czy Haiti, które świadczą, że nie jest to choroba, o której możemy czytać w książkach historycznych lecz jak najbardziej realna. Zachorowanie polega na ciężkiej biegunce, prowadzącej do odwodnienia organizmu, zaburzeń elektrolitowych, często kończących się zgonem. W Polsce, przeciwko cholerze, stosuje się szczepionkę doustną. Podstawowa immunizacja dzieci od lat 6. i osób dorosłych obejmuje dwie dawki w odstępach 1-6 tygodni. Dzieci młodsze wymagają innego trybu szczepienia. WHO szacuje, że obecnie ok. 90% przypadków cholery ma przebieg łagodny.

• Japońskie zapalenie mózgu - to infekcja ośrodkowego układu nerwowego wywołana przez JEV (Japanese encephalitis virus). Zarazić się można poprzez ukąszenie komara z rodzaju Culex, a naturalnym rezerwuarem wirusa jest ptactwo brodzące. Roznoszenie się wirusa JEV wzmaga obecność świń w ten samej okolicy, w której bytuje ptactwo. Charakterystycznymi rejonami dla tej choroby są: subkontynent indyjski, południowo-wschodnia Azja oraz Półwysep York w późnonocnej Australii, zwłaszcza tereny wiejskie, podmokłe, okolice pól ryżowych, lokalny transport. Chorobą można zarazić się także nocując w turystycznych bungalowach czy podczas fotograficznego safari na dzikie ptactwo brodzące i podczas łowienia ryb. Co roku na Japońskie zapalenie mózgu umiera około 15 tys. osób. Szczepienie polega na podaniu dwóch dawek w trybie 0-28 dzień, a pełna odporność pojawia się około 7 dnia po zaaplikowaniu drugiej dawki.

Warto wiedzieć:

Szczepionki dla podróżujących NIE SĄ refundowane przez NFZ.

Źródło: gis.gov.pl